Βοτανοπρακτική - Φυτοθεραπεία (4 τόμοι)

Από τα πολύ παλιά χρόνια οι άνθρωποι χρησιμοποίησαν τα βότανα για δύο σκοπούς: είτε σαν φάρμακα ενάντια σε κάθε ασθένεια, είτε σαν δηλητήρια για την εξουδετέρωση των εχθρών τους. Οι δύο αυτές πραγματικές ιδιότητες των βοτάνων επηρέασαν την πρωτόγονη ανθρώπινη σκέψη, ώστε να πιστεύει και σε άλλες θαυματουργικές, μαγικές-υποθετικές ιδιότητές τους, όπως την παρηγορητική του ερωτικού πάθους και τη θανατηφόρα, που όμως φέρνει την αθανασία.


Η βοτανοθεραπεία ως φαινόμενο χάνεται στα βάθη των αιώνων και στο απώτερο παρελθόν της ανθρώπινης ιστορίας. Από τις αρχές, όμως, του 19ου αιώνα γνώρισε μία πραγματική έξαρση, στην οποία συνέβαλε η αυξανόμενη βιομηχανική ανάπτυξη, οι κίνδυνοι της περιβαλλοντικής αλλοίωσης και η τυφλή και ασύδοτη ρύπανση της φύσης με χημικά και βιολογικά απόβλητα.


Σήμερα, τα ιαματικά φυτά που χρησιμοποιούνται στη βοτανοθεραπεία αντιπροσωπεύουν μια "ήπια θεραπευτική μέθοδο", η οποία παρουσιάζει λιγότερα μειονεκτήματα από τις χημικές θεραπείες. Αυτή η επιστροφή στα θεραπευτικά φυτά ευνοείται κυρίως από την πρόοδο στον τομέα της παραγωγής και της διατήρησης του βιολογικού υλικού· η τεχνική της αποξήρανσης, για παράδειγμα, επιτρέπει την καλύτερη διατήρηση των θεραπευτικών ιδιοτήτων των φυτών. Άλλωστε, η σύγκριση ανάμεσα στα φυτικά φάρμακα και τα εργαστηριακώς παρασκευασμένα απέδειξε ότι τα πρώτα είναι σαφώς ανώτερα, ιδιαιτέρως στις θεραπείες του αναπνευστικού, του πεπτικού, του καρδιαγγειακού συστήματος, στα αντιβιοτικά και τις βιταμίνες. Έτσι, μπορούμε να πούμε ότι το μέλλον της "Πράσινης Ιατρικής" (όπως ονομάζεται επιστημονικά η φυτοθεραπεία) διαγράφεται λαμπρό και στον αιώνα που διανύουμε, τον 21ο.