Η μηχανή και το δίκτυο

Η μηχανή και το δίκτυο συνιστούν δύο αντίθετες δομές οργάνωσης, οι οποίες έχουν χρησιμοποιηθεί σε διαφορετικές περιπτώσεις για την απόδοση σημασιών αναφορικά με την έννοια της χωρικότητας. Ακριβώς, όμως, εξαιτίας των διαφορών τους, η μηχανή και το δίκτυο μπορούν να αποτελέσουν δύο συμπληρωματικές δομές, ενταγμένες σε ένα σύνθετο πρότυπο. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο διερευνάται στην παρούσα έρευνα.

Αρχικά εντοπίζονται και αξιολογούνται οι διαφορές και οι αναλογίες μεταξύ μηχανής και δικτύου ως τεχνολογικά επιτεύγματα και ακόλουθα ως προς την προσαρμογή τους στην απόδοση της έννοιας της χωρικότητας. Ανάλογα διερευνώνται οι δυνατότητες συγκρότησης ενός σύνθετου προτύπου που να συνδυάζει τις δύο δομές, με εφαρμογή στο σχεδιασμό του χώρου. Μέσα από σχετικές προσπάθειες του μοντερνισμού κατά το Μεσοπόλεμο και τον ύστερο μοντερνισμό πάνω άλλοτε στη μία δομή άλλοτε στην άλλη, αναδεικνύονται τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των δύο δομών ταυτόχρονα, όμως, διαπιστώνεται ότι οι δομές αυτές λειτουργούν συμπληρωματικά, έτσι ώστε να ικανοποιείται μια πιθανή μεταξύ τους σχέση. Η παρατήρηση αυτή ισχυροποιείται με την εξέταση επιλεγμένων αρχιτεκτονικών παραδειγμάτων της πρόσφατης περιόδου, οπότε και καταδεικνύεται η καταλληλότητα του συνδυαστικού προτύπου μηχανή/δίκτυο στη συγκρότηση του χώρου.

«Το πρότυπο μηχανής και δικτύου θα ήταν κατάλληλο στο να περιγράψει τη γέννηση, την εξέλιξη, τις αλληλεπιδράσεις, τις μεταλλάξεις, το θάνατο και την αναγέννηση για κάθε μορφή συγκέντρωσης, οργάνωσης, τρόπου σύνταξης της σκέψης, έκφρασης και απόδοσης σημασιών, επίσης τους σχηματισμούς σύνθετων ή και απλούστερων μορφών τάξης, μερικής αταξίας ως και του απόλυτου χάους. Εκτιμώντας το εύρος και τις προεκτάσεις των εφαρμογών αυτών, πάνω στο πρότυπο μηχανής και δικτύου θα μπορούσε πιθανά να αναπαρασταθεί με επάρκεια κάθε στοιχείο, συνθήκη και γεγονός αναφορικά με την από κοινού συνεισφορά τους στη συγκρότηση του χώρου».