Η παράνομη μπροσούρα του Νίκου Ζαχαριάδη

Η «Παράνομη Μπροσούρα» είναι το τελευταίο και σημαντικότερο γνωστό κείμενο που έγραψε ο εξόριστος και απομονωμένος στη Σιβηρία την εποχή εκείνη (1962) Νίκος Ζαχαριάδης. Είναι επίσης και το μοναδικό κείμενο αυτοκριτικής του άλλοτε πανίσχυρου ηγέτη του ΚΚΕ, που αποτελεί ταυτόχρονα και μια συνολική εκτίμηση της πορείας του κόμματος από την κατοχή και την αντίσταση μέχρι τη συντριβή του Δημοκρατικού Στρατού και την προσφυγοποίηση των ανταρτών.
Η "Μπροσούρα" υπήρξε η ψυχολογική προετοιμασία και η εισαγωγή του Νίκου Ζαχαριάδη για την τελική του εξομολόγηση για όσα θα εμπιστευόταν ένα χρόνο αργότερα στον ταξίαρχο του Δημοκρατικού Στρατού Αχιλλέα Παπαϊωάννου, σαν τελική του επιθυμία και οριστική "Διαθήκη" του.
Η "Μπροσούρα", από μόνη της είναι αποκαλυπτική και εκρηκτική καταγγελία για τις παρεμβάσεις του ΚΚΣΕ στα εσωτερικά του ΚΚΕ, που αποδιοργάνωσαν και κατακερμάτισαν το πιο ρωμαλέο κόμμα της ελληνικής εργατικής τάξης. Θα έλεγε κανείς ότι η "Μπροσούρα" ήταν η τελευταία απελπισμένη προσπάθεια του Ζαχαριάδη να συντάξει σε νέα, ανεξάρτητη αυτή τη φορά βάση το ΚΚΕ. Ήταν η τελευταία επαναστατική πνοή ενός ηγέτη που είχε ήδη κλονιστεί η πίστη του στη μπολσεβίκικη επανάσταση.