Η αρχή της μειονεξίας

Τι το κοινό μπορεί να έχουν η πλουμιστή ουρά του παγονιού, ο «ανέμελος» χορός της αντιλόπης εμπρός στον απειλητικό διώκτη της, τα βάρη που κουβαλά το άλογο της ιπποδρομιακής κούρσας, το πιόνι που λείπει από το στράτευμα που παρατάσσει ο grand-maitre του σκασκιού; Εύκολα αναγνωρίζουμε σε όλες αυτές τις περιπτώσεις χαρακτηρισιτκά ή συμπεριφορές που εκ πρώτης όψεως ζημιώνουν το άτομο. Η άνεση ωστόσο και η προθυμία με τις οποίες το άτομο αναδέχεται τη μειονεξία του δίνουν την δυνατότητα να δηλώσει εμφατικά την υπεροχή του. Η λογική των σημάτων διαχωρίζεται εδώ σαφώς από τη λογική των προσόντων. Για να είναι αποτελεσματικό ένα σήμα, οφείλει να είναι δαπανηρό. Προσκομίζοντας άφθονα τεκμήρια για τον τρόπο που οργανώνεται και τελείται η επικοινωνία ζώων και ανθρώπων, το ζεύγος των ακάματων Ισραηλινών ηθολόγων και φυσιοδιφών Αμοτζ και Αβισάγκ Ζαχάβι -είκοσι πέντε συναπτά χρόνια θεωρητικής αναζήτησης και μεθοδικής έρευνας πεδίου στην έρημο Σινά- καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η επιχειρηματολογία περί σεξουαλικής επιλογής, με την οποία ο Δαρβίνος προσπάθησε να εκλεπτύνει το βασικό αξίωμά τους της φυσικής επιλογής, είναι ελλιπής.