Το πανδοχείο της αγάπης

«Ακολουθείστε με, αφήνουμε την κόκκινη γη του Μαρακές για να βρεθούμε μια βροχερή μέρα στη Μεσόγειο...
»Θα σας μιλήσω για τη Νάπολη και τα κατακάθια της, το σταθμό της Νάπολης μια μέρα με αέρα και θύελλα, μια πλατεία θαυμάτων με χρώματα που αλλάζουν, με μυρωδιές που έρχονται από μακριά, με λαχανικά της Αφρικής ανακατωμένα με τον ιδρώτα των ανθρώπων που δεν ξέρουν πού να στηριχτούν, πού να ξεχαστούν, θα σας μιλήσω για το θόρυβο που μεταφέρει ο άνεμος, για τις φωνές των τσιγγανόπουλων που τρέχουν πίσω από φοβισμένες Αγγλίδες, θα σας μιλήσω για τη Γριά: δέρμα ρυτιδιασμένο, πρησμένο και φουσκωμένο από καλυσύνη, μια μυθιστορηματική προσωπικότητα σαν κι αυτή που πάντα ονειρευόμουν...»