Το θαύμα του Ρόδου

Απ' όλες τις φυλακές της Γαλλίας, η Φοντεβρώ είναι η πιό ανησυχητική. Μου έδωσε την πιό έντονη εντύπωση της απόγνωσης και της θλίψης, και ξέρω ότι οι κρατούμενοι που γνώρισαν άλλες φυλακές ένιωσαν, ακόμα και στο άκουσμα του ονόματός της, μια συγκίνηση, έναν πόνο ανάλογο με τον δικό μου. Δεν θα προσπαθήσω να ξεδιαλύνω την ουσία της δύναμης που ασκεί επάνω μας: δεν έχει σημασια αν προέρχεται απ' το παρελθόν της, απ' τις ηγούμενές της, κόρες της Γαλλίας, απ' την όψη, τους τοίχους ή τον κισσό της, απ' το πέρασμα των καταδίκων που έφευγαν για το κάτεργο της Καγιέν, απ' τους κρατούμενους που είναι πιό κακοί απ' ό,τι αλλού ή απ' το ίδιο το όνομά της· σε όλους όμως αυτούς τους λόγους προστίθεται, για μένα, κι ένας άλλος, ότι δηλαδή από τότε που ήμουν στο Αναμορφωτήριο του Μετρέ, η φυλακή αυτή είχε γίνει το τέμενος που προσανατόλιζε τα όνειρα της παιδικής μας ηλικίας. [...]