Θεσσαλονίκη όσα θυμάμαι

..."Ο δρόμος, τεντωμένος σε ευθεία γραμμή, άρχιζε από το Συντριβάνι και το γήπεδο του ΠΑΟΚ και τελείωνε χιλιόμετρα ολόκληρα στην άλλη άκρη, στο Βαρδάρι με την Μπάρα του, τα χάνια και τον κυκεώνα των μικρομάγαζων, όπου βιοτέχνες, παλιατζήδες, τενεκετζήδες, σιδεράδες, ξυλουργοί, καροποιοί, πεταλωτήδες και σαγματοποιοί ήταν ανακατεμένοι με τα σπίτια της ηδονής και τα στέκια των παλικαράδων"...

... "Αργά το απόγευμα ήρθαν δύο χωροφύλακες και ένας με πολιτικά και πήραν ήσυχα την κυρία Μαίρη με το μωρό. Στο ένα χέρι κρατούσε το παιδί και στο άλλο μια βαλίτσα. Περνώντας μπροστά από την αυλή, μας χαμογέλασε φευγαλέα. Είδα τα μάτια της μαμάς διάπλατα να παρακολουθούν την κουστωδία"...

...."Να περάσουμε γρήγορα αυτήν την εποχή.... και να ξημερώσουμε εκείνη τη Δευτέρα της 28 Οκτωβρίου του '40, για ν' ανταμώσουμε πάλι μ' ένα λαό, που ξύπνησε απ' το λήθαργό του και να ξαναβρούμε σ' αυτές τις τραγικές στιγμές τον εαυτό του"...

..."Τις δυσκολίες και τα βάσανα τα γιάτρεψε ο χρόνος που πέρασε. Οι πληγές επουλώθηκαν. Οι αγωνίες ξεχάστηκαν. Κι έμεινε μόνον η αίσθηση ότι πραγματικά ζήσαμε μια σπάνια για την ανθρωπότητα περίοδο, γιατί από τα παιδικά μας ακόμα χρόνια γνωρίσαμε και γευτήκαμε ανακαλύψεις και επινοήσεις τόσο σημαντικές και καθοριστικές, που αλλάξανε την ίδια τη δομή της ζωής"...