Καρυωτάκης Πολυδούρη και η αρχή της αμφισβήτησης

Στις 28 Ιουλίου 1928, γύρω στις 5 το απόγευμα, μια σφαίρα σκότωνε το σώμα ενός ποιητή, στην παραλία του Άι-Σπυρίδωνα της Πρέβεζας.
Πενήντα χρόνια τώρα, εκατομμύρια άνθρωποι σκοτώνονται από τα πυρά των πολέμων ή την απάθεια της ειρήνης, θάνατοι χωρίς επέτειο.
Οι άνθρωποι πεθαίνουν αμετάκλητα. Οι ποιητές σκοτώνονται μόνο. Οι νεκροψίες δεν ωφελούν. Τα σώματα των ποιητών είναι διάτρητα από την ευαισθησία τους και από τον πόνο των ανθρώπων και των πραγμάτων. Τα σώματα των ποιητών είναι σημαίες ήττας. Όμως δεν υπάρχουν ποιητές νικημένοι, όπως δεν υπάρχουν ποιητές νικητές. Υπάρχουν ποιητές.

Η Πολυδούρη στάθηκε οπωσδήποτε το θύμα μιας απάτης. Μιας απάτης που, αλίμονο, προέρχεται από την ίδια της την ύπαρξη., την τόσο άσχετη με τον κόσμο που την περιβάλλει.
Αυτ΄ξ η ίδια, όντας τόσο διαφορετική, ξεγελιέται ως προς την άθλια πραγματικότητα. Και είναι διαφορετική, γιατί είναι γνήσια…