Οι ώμοι της μαρκησίας

O Εμίλ Ζολά, από τις πιο ονομαστές μορφές της παγκόσμιας λογοτεχνίας, υπήρξε πολυγραφότατος συγγραφέας και αρχηγός της νέας τότε νατουραλιστικής σχολής. Τα χειμαρρώδη μυθιστορήματά του τον κατατάσσουν μεταξύ των κορυφαίων εκπροσώπων του νατουραλιστικού μυθιστορήματος τον 19ο αιώνα. Λιγότερο γνωστό είναι ότι ο Ζολά ανήκει, χρονολογικά, μετά τον Φλωμπέρ και πριν από τον Μωπασάν, στην πλειάδα των μεγάλων συγγραφέων, οι οποίοι διέπρεψαν στο είδος του διηγήματος και της νουβέλας.

Αυτήν την πλευρά του συγγραφικού του έργου, που παραμένει αρκετά άγνωστη για το ευρύ αναγνωστικό κοινό, επιχειρεί να φωτίσει ο μεταφραστής Φοίβος Ι. Πιομπίνος με την ανθολόγηση δεκατεσσάρων αφηγημάτων που χρονολογούνται από το 1864 έως το 1876 και που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στα ελληνικά.

Πρόκειται για τα: «Ο μποναμάς της ζητιάνας», «Το γέρικο άλογο», «Το θέρετρο», «Ένα θύμα της διαφήμισης», «Το χιόνι», «Ένα κλουβί άγριων θηρίων», «Ιστορία ενός τρελού», «Ο αιωνόβιος», «Τι ονειρεύονται οι φτωχές κοπέλες», «Η Κατρίν», «Οι ώμοι της μαρκησίας», «Ο γείτονάς μου ο Ζακ», «Η ανεργία», και «Πώς πεθαίνουν και πώς κηδεύουν στη Γαλλία». Η έκδοση συμπληρώνεται από σημειώσεις για το κάθε αφήγημα και χρονολόγιο όπου δημοσιεύεται αρκετά εκτενής συγχρονικός πίνακας με την πλήρη εργογραφία του Εμίλ Ζολά.