0
Your Καλαθι
Του μυαλού μας οι απρόσκλητοι επισκέπτες
Ποίηση
Έκπτωση
25%
25%
Περιγραφή
Η ποιητική συλλογή του Νίκου Ζώρη "Του μυαλού μας οι απρόσκλητοι επισκέπτες" περιλαμβάνει 92 ποιήματα.
Κεντρικός άξονας γύρω από τον οποίο περιστρέφονται τα περισσότερα από αυτά τα ποιήματα είναι οι σκέψεις. Αυτοί οι απρόσκλητοι επισκέπτες του μυαλού μας. Σκέψεις που μας επισκέπτονται κάθε στιγμή, κάθε ώρα, προκαλώντας καταλυτική επίδραση στην όλη μας υπόσταση. Σκέψεις που κατακλύζουν το μυαλό μας και που μετατρέπονται σε προθέσεις, σε πράξεις, σε παραλείψεις. Σκέψεις, άλλοτε θετικές, άλλοτε αρνητικές, οι οποίες από το μυαλό εγκαθίστανται στην ψυχή για να την αλαφρώσουν ή να την πληγώσουν.
Πηγή της έμπνευσης του Νίκου Ζώρη είναι ο εσωτερικός του κόσμος, αλλά και η στάση του προς τη ζωή.
Και μέσα από τα ποιήματά του, άλλοτε διατυπώνει έντονους προβληματισμούς, αγωνίες, στοχασμούς, άλλοτε διακατέχεται από αισθήματα απογοήτευσης, θλίψης, απαισιοδοξίας και άλλοτε από αισθήματα νοσταλγίας, ρομαντισμού, αισιοδοξίας. Εκφράζει όμως τις απόψεις του με αταλάντευτη σκέψη και παρρησία, γνωρίζοντας ότι απευθύνεται σε έναν κόσμο κουρασμένο από λόγια, από υποσχέσεις, από πράξεις, από παραλείψεις, αλλά που πάντα προσμένει το κάτι καλύτερο, το κάτι διαφορετικό. Αυτόν τον κόσμο που ο Νίκος Ζώρης τον αγαπάει γιατί, όπως λέει και ο ίδιος, σ' αυτόν τον κόσμο χρωστάει το γέλιο του, την ελπίδα του, τη χαρά του. Χρωστάει τη συγκίνησή του, το δάκρυ του, την παρηγοριά του. Χρωστάει την αγάπη, τον έρωτα, τη συντροφιά.
Κεντρικός άξονας γύρω από τον οποίο περιστρέφονται τα περισσότερα από αυτά τα ποιήματα είναι οι σκέψεις. Αυτοί οι απρόσκλητοι επισκέπτες του μυαλού μας. Σκέψεις που μας επισκέπτονται κάθε στιγμή, κάθε ώρα, προκαλώντας καταλυτική επίδραση στην όλη μας υπόσταση. Σκέψεις που κατακλύζουν το μυαλό μας και που μετατρέπονται σε προθέσεις, σε πράξεις, σε παραλείψεις. Σκέψεις, άλλοτε θετικές, άλλοτε αρνητικές, οι οποίες από το μυαλό εγκαθίστανται στην ψυχή για να την αλαφρώσουν ή να την πληγώσουν.
Πηγή της έμπνευσης του Νίκου Ζώρη είναι ο εσωτερικός του κόσμος, αλλά και η στάση του προς τη ζωή.
Και μέσα από τα ποιήματά του, άλλοτε διατυπώνει έντονους προβληματισμούς, αγωνίες, στοχασμούς, άλλοτε διακατέχεται από αισθήματα απογοήτευσης, θλίψης, απαισιοδοξίας και άλλοτε από αισθήματα νοσταλγίας, ρομαντισμού, αισιοδοξίας. Εκφράζει όμως τις απόψεις του με αταλάντευτη σκέψη και παρρησία, γνωρίζοντας ότι απευθύνεται σε έναν κόσμο κουρασμένο από λόγια, από υποσχέσεις, από πράξεις, από παραλείψεις, αλλά που πάντα προσμένει το κάτι καλύτερο, το κάτι διαφορετικό. Αυτόν τον κόσμο που ο Νίκος Ζώρης τον αγαπάει γιατί, όπως λέει και ο ίδιος, σ' αυτόν τον κόσμο χρωστάει το γέλιο του, την ελπίδα του, τη χαρά του. Χρωστάει τη συγκίνησή του, το δάκρυ του, την παρηγοριά του. Χρωστάει την αγάπη, τον έρωτα, τη συντροφιά.
Κριτικές
13/09/2020, 21:15
