Περιμένοντας το πνεύμα

Στο δίλημμα, να εκδώσω αυτό το βιβλίο ή να μοιράσω το ποσό της έκδοσης για μια στιγμιαία ανακούφιση ελάχιστων πεινασμένων, κατέληξα στο πρώτο. Θέλησα να προσθέσω τη δικιά μου σκέψη, να φωνάξω (ΌΧΙ ΝΑ ΥΠΟΝΟΗΣΩ) γιατί η ανθρωπότητα -ΠΑΝΤΟΤΕ- υποφέρει από πείνα, καταπίεση, εκμετάλλευση. Να πω: Αν, όλα αυτά, είναι τυχαία ή. . . θεϊκά δώρα χάριν της. . . άλλης ζωής ή πολύ καλά μεθοδευμένα και οργανωμένα απ' όλες τις μορφές εξουσίας. Και βέβαια, να προσθέσω το δικό μου λόγο για το ποιος είναι ο καλά κρυμμένος, αλλά πραγματικός, ρόλος της ΑΝΩΤΑΤΗΣ των εξουσιών, της ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ. Να θέσω κι εγώ τον προβληματισμό: ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΑΠΑΤΗ; Ένας προβληματισμός αυτή την περίοδο που, οι επαναλαμβανόμενοι πόλεμοι, οι σφαγές των λαών και η ένταση της πείνας, γίνονται στο όνομα των θεών ή «ευλογούνται» από θεούς, κύρια των Εβραιο-Χριστιανών-Μουσουλμάνων. Τούτη την περίοδο που θρησκευτικός: σκοταδισμός-φανατισμός-τρομοκρατία στην Ελλάδα, επιβάλουν ΣΙΩΠΗ στο σύνολο (σχεδόν) του πολιτικού και του πνευματικού κόσμου, στην κοινωνία. Οι αναγνώστες και (εφόσον ΤΟΛΜΗΘΕΙ ποτέ να ανεβεί στη σκηνή) οι θεατές, θα κρίνουν αν σωστά έπραξα και, αντί να ξαναμοιράσω λίγα. . . ψάρια, προτίμησα να διαλαλούνται οι σκέψεις μου: γιατί αυτά λείπουν και κύρια το. . . αγκίστρι που πρέπει να χρησιμοποιηθεί ώστε να μην ξαναλείψουν.