Με καταγωγή από τη Μαριούπολη

«Αν είχες δει αυτά που έχουν δει τα μάτια μου…»: Αυτή τη φράση θυμάται η Βοντίν να επαναλαμβάνει η μητέρα της που αυτοκτόνησε όταν εκείνη ήταν δέκα χρονών. Πάνω από μισό αιώνα αργότερα, η γεννημένη το 1945 σε γερμανικό στρατόπεδο συγγραφέας το μόνο που ξέρει για τους γονείς της είναι ότι έφυγαν από την Ουκρανία στο πλαίσιο του προγράμματος καταναγκαστικής εργασίας των ναζί. Σαν παιχνίδι γκουγκλάρει το όνομα της μητέρας της και, με τη βοήθεια ενός μέλους του Συλλόγου Ελλήνων της Αζοφικής, συγκεντρώνει στοιχεία για την οικογένειά της και τα βάσανά της, άμεσα συνδεδεμένα με τον τόπο καταγωγής της, τη Μαριούπολη. Βήμα βήμα συνθέτει τις ιστορίες συγγενών χαμένων επί χρόνια για τους οποίους πόλεμοι, επαναστάσεις, ακόμα και η ειρήνη σήμαιναν απλώς αλλαγή διώκτη.
«Μαρτυρία, αλλά και σπουδαία λογοτεχνία» (Frankfurter Allgemeine Zeitung), «μνημειώδες έργο για τις φρικαλεότητες του 20ού αιώνα και παράλληλα μια πολύ προσωπική ιστορία» (Die Welt), το βιβλίο Με καταγωγή από τη Μαριούπολη τιμήθηκε με το βραβείο της Έκθεσης της Λειψίας.


Έγραψαν:



Δεν είναι απλώς μαρτυρία? είναι και σπουδαία λογοτεχνία. Αυτό δεν οφείλεται μόνο στον τρόπο γραφής της συγγραφέως, η οποία σε κάθε στάδιο της έρευνάς της διατηρεί μια λεπτή ισορροπία εγγύτητας-απόστασης? οφείλεται κυρίως στη μορφή που έδωσε η Βοντίν σε αυτή την έρευνα. Όσο διαβάζετε, τόσο πιο καθαρά αντιλαμβάνεστε πόσο επιδέξια δόμησε η Βοντίν την φαινομενικά αυθόρμητη αναζήτησή της.

[…] Έχουν κυκλοφορήσει πολλά βιβλία για εφιαλτικά χρόνια του 20ού αιώνα. Όλα διηγούνται μια ιστορία βίας σαν κάτι μακρινό. Η Νατάσα Βοντίν φωτίζει ένα μικρό κομμάτι από αυτή την ιστορία. Το φέρνει όμως τόσο κοντά μας που βλέπουμε να αντικατοπτρίζεται μέσα του και η δική μας ιστορία.

Frankfurter Allgemeine





Γράψτε ενάντια στη σκόπιμη λήθη: Πριν από χρόνια ο Ζέμπαλντ περιέγραψε αυτή την άκαρδη, μεθοδευμένη, ή δεν ξέρω πώς αλλιώς να τη χαρακτηρίσω, λήθη μιλώντας για τον βομβαρδισμό γερμανικών πόλεων. Η Νατάσα Βοντίν κάνει κάτι παρόμοιο, αν και με τελείως διαφορετικό τρόπο, μιλώντας για τους ανατολικούς εργάτες. Άλλοτε με πολύ συναίσθημα, άλλοτε εκπληκτικά ψύχραιμα και απόμακρα, χρησιμοποιεί ιστορικές έρευνες και αναμνήσεις και δεν φοβάται να γεμίσει τα κενά με φαντασία και ενσυναίσθηση [… ] Πετυχαίνει αυτό που οι ιστορικοί δύσκολα μπορούν να κάνουν, να εγγράψει την ιστορία των αιχμαλώτων σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας στη συνείδηση ενός ευρύτατου κοινού.

Deutschlandfunk





Όταν δραπετεύεις από τον Στάλιν και καταλήγεις στον Χίτλερ: Ένα μνημειώδες έργο για τις φρικαλεότητες του 20ού αιώνα και, παράλληλα, μια πολύ προσωπική ιστορία. Αν υπάρχει σήμερα λογοτεχνία που πέφτει σαν κεραυνός πάνω από ιστορικά γεγονότα και φωτίζει με νέο τρόπο το τοπίο, τότε είναι αυτό το βιβλίο. Όχι επειδή το Με καταγωγή από τη Μαριούπολη είναι γραμμένο με ασυνήθιστο, πρωτοποριακό τρόπο, αλλά επειδή οι λακωνικές περιγραφές του βιβλίου είναι, πιθανότατα, ο μόνος τρόπος να περιγράφουν όσα πρέπει.

Die Welt