Οι ορμές της αυτοπάθειας

Μετά τα «δύσκολα» πολυφωνικά Ακτα: Το Έπος της Ομιλίας μας, στο ποιητικό αυτό βιβλίο του Αντώνη Ζέρβα τον λόγο έχει και πάλι το σύγχρονο λυρικό «εγώ» που τελεί σε ακατάπαυστο και σκληρό διάλογο με τον εαυτό του μέσα στα δεδομένα του καιρού μας. Χωρίς να επιβάλλει πάνω στα πράγματα την ιδεολογική του ματιά, ο ποιητής μας φαίνεται εκ των υστέρων σαν να προσπαθεί εδώ με αλλεπάλληλες απόπειρες να θέσει έγκυρα ένα αγωνιώδες ερώτημα που δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο: Τι είναι ο σημερινός Έλληνας στον ορίζοντα της ηδονής; Μπορεί, άραγες, η ηδονή να γίνει όργανο της αλήθειας και να σπάσει το φράγμα της φιλάρεσκης αυτοσυνειδησίας μας; Πράγματι, οι σκηνοθεσίες τούτων των ρηματικών στιγμών της «αυτοπάθειας» έχουν τη δύναμη να ξεδιπλώνουν το ερώτημα και να το κάνουν να κολλάει στη μνήμη του αναγνώστη.